Zbigniew Machej
Zbigniew Machej (1958), poeta, tłumacz, eseista. Pochodzi z Cieszyna, ukończył polonistykę
i religioznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 80 ub. wieku
współpracował z opozycją demokratyczną i niezależnym ruchem wydawniczym. Po 1989
roku pracował jako dziennikarz, menedżer kultury i dyplomata – przez dziewięć lat jako
wicedyrektor Instytutu Polskiego w Pradze, później jako dyrektor Instytutu Polskiego w
Bratysławie, a także jako wicedyrektor Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego.
Jest autorem piętnastu zbiorów wierszy, najnowszy pt. 2020 wydało SPP i Dom Literatury w
Łodzi w 2021 roku. To samo wydawnictwo opublikowało także tom jego krótkich próz
„Antidotum noctis” (2018). Z języka czeskiego przełożył wybór z Pieśni duchowych
Georgiusa Tranosciusa (Oficyna Efemeryczna 2017) i „Pojęcia podstawowe” Petra Krála
(PIW 2020), a z języka słowackiego tom wierszy „Cicha ręka” Ivana Štrpki (Europejski
Poeta Wolności, Gdańsk 2009), wybór wierszy Jána Ondruša „Przełykanie włosa” (Biuro
Literackie 2021) oraz wybór wierszy Štefana Strážaya „Nasza apokalipsa jest podobna
do nas” (PIW 2022). Eseje publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, gdańskim „Przeglądzie
Politycznym” i „Herito”. W 2022 roku otrzymał główną nagrodę PEN Clubu i ZAiKSu w
konkursie na esej na temat wolności oraz Nagrodę Poetycką „Orfeusz” im. K.I.
Gałczyńskiego za zbiór wierszy pt. 2020.
i religioznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 80 ub. wieku
współpracował z opozycją demokratyczną i niezależnym ruchem wydawniczym. Po 1989
roku pracował jako dziennikarz, menedżer kultury i dyplomata – przez dziewięć lat jako
wicedyrektor Instytutu Polskiego w Pradze, później jako dyrektor Instytutu Polskiego w
Bratysławie, a także jako wicedyrektor Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego.
Jest autorem piętnastu zbiorów wierszy, najnowszy pt. 2020 wydało SPP i Dom Literatury w
Łodzi w 2021 roku. To samo wydawnictwo opublikowało także tom jego krótkich próz
„Antidotum noctis” (2018). Z języka czeskiego przełożył wybór z Pieśni duchowych
Georgiusa Tranosciusa (Oficyna Efemeryczna 2017) i „Pojęcia podstawowe” Petra Krála
(PIW 2020), a z języka słowackiego tom wierszy „Cicha ręka” Ivana Štrpki (Europejski
Poeta Wolności, Gdańsk 2009), wybór wierszy Jána Ondruša „Przełykanie włosa” (Biuro
Literackie 2021) oraz wybór wierszy Štefana Strážaya „Nasza apokalipsa jest podobna
do nas” (PIW 2022). Eseje publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, gdańskim „Przeglądzie
Politycznym” i „Herito”. W 2022 roku otrzymał główną nagrodę PEN Clubu i ZAiKSu w
konkursie na esej na temat wolności oraz Nagrodę Poetycką „Orfeusz” im. K.I.
Gałczyńskiego za zbiór wierszy pt. 2020.