Ismail Kadare

Ismail Kadare urodził się 28 I 1936 r. w Gjirokastrze na południu Albanii. Studiował
literaturę na Uniwersytecie w Tiranie, a następnie w Instytucie Gorkiego w Moskwie. W 1960
r., gdy Albania zerwała stosunki z ZSRR, wrócił do kraju. Pracował jako dziennikarz, był
także deputowanym do parlamentu albańskiego. Opuścił Albanię 24 X 1990 r. i uzyskał azyl
polityczny we Francji. Pierwszy zbiór wierszy Frymëzime djaloshare wydał w 1954 r. W
1963 r. wyszła jego pierwsza powieść Gjenerali i ushtrisë së vdekur (Generał martwej armii,
wyd. pol. PIW 1984), która przyniosła mu sławę w Albanii i uznanie międzynarodowe. Autor
m.in. Përbindëshi (1965; Potwór, wyd. pol. PIW 2000), Prilli i thyer (1978; Krew za krew,
wyd. pol. Czytelnik 1988), Kush e solli Doruntinën? (1980; Kto przyprowadził Doruntinę?,
wyd. pol. Kurpisz 1991), Pallati i Ëndrrave (1981; Pałac Snów, wyd. pol. Znak 2006), Dosja
H (1990; Akta sprawy H, wyd. pol. Kurpisz 1994), Pasardhësi (2003; Następca, wyd. pol.
Świat Książki 2008), Aksidenti (2010; Wypadek).
Kilkakrotny kandydat do Literackiej Nagrody Nobla. W 2005 r. otrzymał nagrodę Man
Booker International, w 2009 r. Nagrodę Księcia Asturii.
Mieszka w Paryżu i w Tiranie. Jego żona, Elena także jest pisarką.