Lajos Grendel

Lajos Grendel urodził się w 1948 roku w Levicach (Léva) na Słowacji. Piszący po węgiersku pisarz, redaktor i wydawca. Ukończył filologię węgierską i angielską na uniwersytecie
w Bratysławie.
Redaktor naczelny pisma „Irodalmi Szemle” (Przegląd Literacki) i wydawnictwa Kalligram
(1993–1996), były prezes Stowarzyszenia Pisarzy Słowackich.
Autor m.in. powieści: Éleslövészet (Ostre strzelanie, 1981), Szakítások (Zerwania, 1989),
Thészeusz és a fekete özvegy (Tezeusz i czarna wdowa, 1991), Einstein harangjai (Dzwony
Einsteina, 1992), Tömegsír (Grób zbiorowy, 1999), Négy hét az élet (Życie w cztery tygodnie,
2011), Távol a szerelem (Daleko jest miłość, 2012), Bukott angyalok (Upadłe anioły, 2017);
zbiorów opowiadań: Hűtlenek (Niewierni, 1979), Az onirizmus tréfái (Wybryki oniryzmu,
1993), Rossz idők járnak (Idą złe czasy, 2016); esejów: Rosszkedvem naplója (Dziennik
mojego przygnębienia, 1992), Hazám, Abszurdisztán (Moja ojczyzna, Absurdystan, 1998);
oraz Historii współczesnej literatury węgierskiej (2010).
W Polsce Biuro Literackie wydało zbiór opowiadań Poświęcenie hetmana (2014) oraz
powieść Dzwony Einsteina (2016). Laureat nagród im. Imrego Madácha, Attili Józsefa,
Tibora Déryego, Lajosa Kossutha i Sándora Máraiego.